digitale fotografie

DIANALOGITAAL !!!

Is deze titel WARTAAL?, nee hoor, weet je wat het betekent? WE DOEN MAAR WAT!

Eigenlijk wil ik alleen maar mijn zorg uitspreken over de enorme vervlakking van ons toch prachtige vak.
Hoe kom ik daar nu zo bij?
Vorig najaar, 22 en 23 november, was ik lid van de internationale jury van de D.I.P.P. We moesten 29 kandidaten beoordelen die zich wilden kwalificeren bij deze stichting. D.I.P.P. staat voor Dutch Institute of Professional Photography.
Veel werk gezien.
Wat we ook onder ogen kregen en dat was vorig jaar al duidelijk geworden, was een slechte afdrukkwaliteit, ontstaan door de digitale hype. Als er al een probleem over de afdrukkwaliteit ontstond, kwam dat in bijna alle gevallen door de gebruikte techniek, nl. een perfect kleurnegatief, vaak met een Hasselblad gemaakt, gescand (rottig gescand kan ik wel zeggen) en vervolgens via een fotobewerkingsprogramma “bewerkt” (verkracht!!!!!).
Onscherpte was het gevolg en niet een beetje, nee kompleet onscherp. Series afgekeurd vanwege technisch mankement (lees: technisch onvermogen om een perfecte print te maken).
Bij navraag bleek dat de fotograaf een 6X6 cm. dia/negatief had gescand op 300 dpi, zover ging zijn kennis nog, vervolgens werd het 1,44 MB bestand via een fotobewerkingsprogramma ‘even’ vergroot naar 24X30 cm., 300 dpi, wat een bestand oplevert van 28,7 MB. Zelf even op de inktjetbubblematrixdotprinter op een goedkoop papiertje printen en Klaar is Kees! Inleveren die hap, want wat zijn we trots op onszelf. Geen duur lab meer nodig.
Er was zelfs een fotograaf die kleinbeeld kleurnegatieven op dezelfde manier had bewerkt en er zwart-wit printjes van had gemaakt. Je weet niet wat je ziet.
We lopen met de mooiste en duurste apparatuur rond, dure objectieven, prachtige films waar de industrie zijn uiterste best voor doet.
Het lijkt wel of je met een Spartamet (fiets met hulpmotorretje) op Assen mee gaat doen aan de TT race.
In die orde van grootte moet je je dus het volgende voorstellen: een vakfotograaf die voor ca. € 1.250,- met z’n prachtige Hasselblad, een technisch hoogstandje, een bruidsreportage maakt op negatieffilm. Schiet inclusief ontwikkelen voor zo’n slordige € 150,- (of meer) 120 spoelfilmpjes vol en gaat vervolgens met z’n scannertje (van de dozenschuiver of erger nog de Aldi of Lidl) op bovengenoemde wijze aan de slag, i.p.v. zijn kostbare sublieme negatieven naar het vaklab te brengen. Afgelopen weekend heb ik een aantal van die resultaten gezien. Ik moet er niet aan denken bij zo’n man terecht te komen voor mijn portretten o.i.d.
Onlangs bij een beoordeling van een opdracht op de Foto Vak School gebeurde drie keer bijna hetzelfde: een student had een 3200 ISO zwart-film gekocht, de 1600 ISO was niet op voorraad, had de film LATEN ONTWIKKELEN bij een 1 uur service, waar ze ook nog vergeten waren de beelden op CD te zetten. Zelf even gescand en vervolgens weer via de bubblematrixdotjetinkt printer afgedrukt (dat is niet het juiste woord, de computer opdracht gegeven er een print van te maken). En dat was duidelijk te zien, niets zwart-wit, beetje blauwig en NIET SCHERP!!! Dat kwam volgens de student door de grove korrel van de noodgedwongen aanschaf van de 3200 ISO film. Maar wat je niet zag op de prints was een korrel! Het was RUIS van de matrixbubblejetstraalpijpjes van de gebruikte printer. Waarom niet afgedrukt in een van de prachtige DOKA’s op school was mijn logische vraag. Hij had toch perfecte zwart-wit negatieven? Daar had de student even niet aan gedacht, want digitaal was wel zo gemakkelijk.
Een volgende kandidaat had kleurnegatief kleinbeeldfilm gebruikt, 1600 ISO om uit de hand met moeilijke lichtomstandigheden te kunnen fotograferen. Al zijn foto’s???!!! beschikten over een prachtig, weliswaar consistent gebruikt, rood zweem. Laat de contactsheet maar eens zien en wat denk je, prachtige warme gloed interieur foto’s. Even doorvragen: en ja hoor, ook hier weer even gescand en via een bekend fotobewerkingsprogramma het bij het scannen ontstane overdadige rode kleurtje er proberen uit te halen. Geen contrast meer en de sfeer eruit EN: prachtige ruis op de prints, want ook hier geldt, afdrukken kun je het niet noemen.
Een derde voorbeeld: knetterharde 20X25 cm. vergrotingen met een beetje bruinzweem en flink wat korrel. Mijn vermoeden dat hier een kleinbeeld kleur/zwart-wit filmpje dat in C41 ontwikkeld moet worden was gebruikt, bleek waar. Vervolgens even bij de 1 uur service op kleurpapier de afdrukken laten maken. Gelukkig was hier tussentijds geen computer en scanner gebruikt, maar toch. Gemak dient de mens, nietwaar.
Ik krijg bij al dit soort zaken niet echt een warm gevoel over ONS VAK!
Digitaal heeft de toekomst, jazeker, daar kunnen we niet meer omheen, maar kennis van zaken blijft hier ver achter.

posted by Jim Moor @ 4:27 p.m.